تاریخچه ی ساخت لنت ترمز

تاریخچه ی ساخت لنت ترمز

اولین بار لنت ترمز در اواخر قرن بیستم توسط فردریک لنکستر اختراع گردید. همانطور که می دانید، لنت ترمز، ترمز دیسکی است که از آن در انواع اتومبیل استفاده می شود.

لنت های ترمز تشکیل شده است صفحات پشتی فولادی با مواد اصطکاک متصل به سطحی که روتور، ترمز دیسکی دارد تشکیل شده اند.

وقتی که خودرو ترمز می گیرد به واسطه ی نیروی اصطکاک با دیسک و صفحه انرژی حرکتی به انرژی گرمایی تبدیل شده و باعث شتاب منفی اتومبیل می شود و خودرو از حرکت می ایستد و یا از سرعت آن کاسته می شود.

ترمزهای فعال شده با هیدرولیک عمده ترین نوع ترمز مناسب برای وسایل نقلیه ی موتوری می باشند.

به طور کلی لنت ترمز دو مرحله ی ساخت کفشک و ساخت لقمه ی لنت را طی می کند و به پروسه ی تولید می رسد. کفشک محلی است که لنت در آن قرار می گیرد و در اشکال مختلف طراحی و ساخته می شود.

لقمه لنت در ۵ دسته عمده قرار می گیرد: بدون آزبست ارگانیک، سرامیکی، نیمه متالیک و کم متالیک و زینتری

لنت ترمز اصفهان در دو نوع دیسکی و کفشکی ساخته می شوند. که از نوع کفشکی آن در اتومبیل های قدیمی استفاده می شد.

ترمز های دیسکی دارای مزایای بیشتری نسبت به ترمز های کفشکی هستند. به عنوان مثال، عملکرد توقف در ترمزهای دیسکی بهتر است چرا که دیسک ترمز سریع تر خنک می شود بنابراین دیسک ها در معرض گرم شدن اجزای دیگر موتور در هنگام ترمز نیستند.

تولید و ساخت ترمز های دیسکی از دهه ۱۸۹۰ در انگلیس توسعه یافت.

اولین ترمز دیسکی مدرن تولید شده دهه ۵۰ میلادی در چندین مدل از اتومبیل های کراسلی به کار برده شده بود.

تولید لنت های کفشکی در ایران در دهه ۴۰ در کارخانه ی تازه تأسیس شده به نام لنت ترمز ایران در جاده ی کرج-تهران آغاز شد. نخستین تولیدات لنت ترمز این کارخانه مخصوص کامیون ها، اتوبوس ها و مینی بوس های تولیدی شرکت خاور بود.

در سال ۱۳۶۳ تولید لنت ترمز دیسکی توسط بیژن ایازی در کارخانه ی لنت ساز واقع در استان مازندران توسعه گرفت. خط تولیدی این کارخانه توسط صنعتگران بومی به بهره‌ برداری رسید و نیاز کشور به لنت دیسکی را در طول سال های جنگ تحمیلی مرتفع کرد.

از ابتدا ترمز های دیسکی بیشتر مورد توجه طراحان خودرو های اسپرت بوده است. اکنون دیسک های ترمز در اکثر وسایل نقلیه ی مسافر بری و بار بری کاربرد دارند.

اولین موتور های سیکلتی که دارای دیسک ترمز بودند موتور های سیکلت مسابقه بودند. اکنون این دیسک ها در دوچرخه های کوهستانی و مسابقه ای نیز کاربرد دارند.

دیسک یا روتور قسمتی چرخان از سیستم ترمز چرخ است که در مقابل آن لنت ترمز قرار می گیرد. دیسک معمولا از چدن ساخته می شود. برخی از دیسک ها با پره هایی به هم متصل می شوند. در چرخ های جلو که متحمل  فشار بیشتری در هنگام ترمز هستند دیسک “سیستم تهویه” تعبیه می شود. این سیستم باعث اتلاف گرمای تولید شده و خنک شدن دیسک لنت می شود.

اغلب دیسک های موتور سیکلت، دوچرخه و بسیاری از اتومبیل ها دارای شکاف هایی برای اتلاف  بهتر گرما، کمک به پراکندگی آب های سطحی، کاهش صدا و کاهش جرم می باشند.

در گذشته لنت های ترمز از پنبه نسوز به همراه سیم های مس و تارهایی از جنس روی  که به شکل شل به هم بافته شده بودند تشکیل می شدند.

بعد ها به این ترکیب رزین هم اضافه شد که به شکل نوار بود. رزین به خاطر خاصیت انعطاف پذیری، باعث می شد که این ترکیب با هر شکل و شعاعی روی کفشک قرار بگیرد.

مدتی بعد لنت ها با استفاده از آزبست ساخته شدند که دلیل استفاده از آن هم این بود که چون لنت ها در هنگام اصطکاک گرم می شدند آزبست به خوبی می توانست گرما را پراکنده کند. ولی امروزه استفاده از آزبست را در لنت ترمز ممنوع کرده اند زیرا در هنگام ترمز کردن مقدار زیادی از غبار آزبست پراکنده می شود و استنشاق غبار آن برای بدن انسان بسیار مضر و سرطان زاست.

در دنیای امروز لنت ترمز و دیگر اجزاء سیستم ترمز از مواد کاملا بی ضرر ساخته می‌شوند. لنت ترمزهای آلی از مواد طبیعی نظیر شیشه، لاستیک و رزین تشکیل شد اند. این مواد مزایای زیادی دارند. به عنوان مثال گرمای بالای حاصل از عملکرد توقف را متحمل شوند ولی باعث تولید هیچ آلاینده ای نمی شوند. به علاوه تولیدات این مواد راحت تر است. هم چنین نسبت به لنت های دیگر نرمترند، بنابراین صدای کمتری دارند.

عیبی که لنت ترمزهای آلی را برای وسایل نقلیه ی بزرگ و سنگین یا ماشین های مسابقه که مجبور به توقف ناگهانی هستند نامناسب میکند این است که، چون نرم هستند سریع تر دچار ساییدگی می شوند و بیشتر از دیگر لنت های ترمز تولید گرد و غبار می کنند.

لنت ترمزهای آلی بیشتر مناسب برای خودروهای سواری کوچک هستند و ایمنی راننده و خودرو را بالا می برد.